اگر نظاره گل می توان کرد

وطن در چشم بلبل می توان کرد

درین محفل ز یک مینا بضاعت

به چندین نغمه قلقل می توان کرد

عرق واری گر از شرم آب گردم

به جام عالمی مل می توان کرد

نظر بر خویش واکردن محال ا ست

اگرگویی تغافل می توان کرد

چو صبح این یک نفس گردی که داریم

اگر بالد تجمل می توان کرد

به هر محفل که زلفش سایه افکند

ز دود شمع کاکل می توان کرد

شهید حسرت آن گلعذارم

ز زخم خنده برگل می توان کرد

به هر جا سطری از زلفش نوبسند

قلم از شاخ سنبل می توان کرد

درین گلشن اگر رنگست و گر بوست

قیاس بال بلبل می توان کرد

اگر این است عیش خاکساری

ز پستی هم تنزل می توان کرد

محیط بیخودی منصور جوش است

به مستی جزو را کل می توان کرد

ازین بی دانشان جان بردنی هست

اگر اندک تجاهل می توان کرد

تردد مایهٔ بازار هستی ست

اگر نبود توکل می توان کرد

پر آسان است ازین دریا گذشتن

ز پشت پا اگر پل می توان کرد

دهان یار ناپیداست بیدل

به فهم خود تأمل می توان کرد